De koning van het fruit in Maleisië: de durian. Een soms meer dan 5 kilogram zware vrucht met binnenin zaden omhuld met zoet en smeuïg vruchtvlees: denk pudding, room en crème.
Zoals ik zei: denk room dessert. Als je je iets anders voorstelt wanneer je deze vrucht voor de eerste maal ruikt, is de kans groot dat je ze nooit zal proeven.
En dat is wel degelijk jammer, want recht uit de ijskast smaakt durian naar mijn smaak veel lekkerder als westerse banketbakkersroom, u weet wel, de ‘pudding’ in een taart.
Voor zij die wel de smaak te pakken hebben van deze vrucht: eet ze gecombineerd met mangosteen (vrucht waarvan het befaamde Xango Sap wordt gemaakt). Volgens de Aziaten zou de ene vrucht de andere vrucht compenseren wat betreft warm en koud, of beter begrepen als Yin en Yang.
Als je genoeg durians eet, kan je gelijk ook een maaltijd overslaan. In Nederland kan je hier en daar ook durian ijs kopen, wat zeer dichtbij de oorspronkelijke smaak aanleunt. In de Toko’s kan je durians vinden in de diepvries en soms ook vers vacuum verpakt. Kijk wel even waar ze vandaan komen voor je ze koopt: Durians uit Thailand en de Filipijnen vind ik persoonlijk minder smaakvol dan degene die we in Maleisië en Singapore eten. Maar smaken verschillen, dus proef en leer.
Waarom worden ze vacuum verpakt verkocht? Opnieuw omwille van de sterke waterstofsulfide geur van de verse vrucht…
Hier in Azië zal je dikwijls dit verbodsteken : ‘verboden durians te eten of binnen te smokkelen’ in treinen, bussen, taxi’s, hotels en luchtvaartmaatschappijen.
Geef een reactie